Na podstawie tego aktu prawnego (art. 26a ustawy) Minister Zdrowia wydał dwa rozporządzenia: 1) z dnia 27 grudnia 2007r. w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz.U. Nr 249, poz. 1867); 2) z dnia 23 lipca 2008r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz.U. Nr 143, poz. 897).

Rozporządzenie Ministra Zdrowia zawiera wzór wniosku, jaki należy złożyć w celu refundacji kosztów leczenia. Osoba uprawniona do świadczeń opieki zdrowotnej wypełnia pierwszą część wniosku. Drugą część wniosku wypełnia specjalista właściwej dziedziny medycyny, posiadający tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych.

Następnie Oddział Funduszu NFZ dokonuje weryfikacji wniosku na podstawie opinii konsultanta wojewódzkiego. W przypadku pozytywnej opinii konsultanta oddział NFZ przekazuje wniosek do Prezesa NFZ. Prezes po otrzymania w/w dokumentów wydaje decyzję w sprawie przeprowadzenia albo kontynuacji leczenia lub badań diagnostycznych poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń. Przed wydaniem decyzji Prezes NFZ może zasięgnąć opinii konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny właściwej dla wnioskowanego leczenia lub badania diagnostycznego.

Na decyzję Prezesa NFZ przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Osoba uprawniona do świadczeń zdrowotnych może ubiegać się o przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych w innym państwie Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). Koszty świadczeń zdrowotnych będą podlegać finansowaniu ze środków publicznych, jeżeli w Polsce aktualnie nie przeprowadza się wnioskowanego leczenia lub oczekiwanie na planowane leczenie może zagrażać zdrowiu lub życiu pacjenta.

Z interpretacji Ministra Zdrowia wynika, że mogą być refundowane jedynie „świadczenia gwarantowane”, objęte wykazami zawartymi w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 31d ustawy z dnia 27.08.2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Minister Zdrowia w dniu 31.08.2009r. wydał rozporządzenia regulujące zakres „świadczeń gwarantowanych”.

Niewątpliwie mogą się w tym względzie pojawiać sytuacje niejednoznaczne, gdy ustalenie, czy konkretna metoda terapeutyczna objęta wnioskiem pokrywa się z charakterystyką któregoś ze świadczeń gwarantowanych umieszczonych w wykazie, będzie do pewnego stopnia ocenne. Rozstrzygnięcie tego rodzaju wątpliwości, w każdym zindywidualizowanym przypadku, musi jednak ostatecznie spoczywać na organie wydającym decyzję w sprawie sfinansowania bądź odmowy sfinansowania leczenia za granicą, który na mocy w/w rozporządzenia może opierać się w tym względzie w szczególności na opiniach autorytetów z danej dziedziny medycyny, w osobach odpowiednich konsultantów wojewódzkich i krajowych.

Polecamy strony internetowe, które zawierają wskazane wyżej w/w akty prawne oraz wzór wniosku do NFZ:

www.mz.gov.pl

www.nfz.gov.pl

www.sejm.gov.pl

Wykaz „świadczeń gwarantowanych”:

www.mz.gov.pl/wwwmz/index?mr=&ms=&ml=pl&mi=75&mx=0&ma=10772

Informacja NFZ oraz formularze E112:

www.nfz.gov.pl/ue/index.php@katnr=5&dzialnr=5&artnr=1399

adwokat Przemysław Piotrowski